Յովիկը կը բաժնեկցի հաւատքի եւ հնազանդութեան իր ներշնչիչ ճամբորդութիւնը տասանորդ տալու միջոցով։ Թէեւ ան անգործ էր եւ ունէր նիւթական դժուարութիւններ, բայց Յովիկը մնաց հաւատարիմ եւ զարմանալի ձեւերով վայելեց Աստուծոյ օրհնութիւնները։ Անոր վկայութիւնը կը շեշտէ զուարթառատ կերպով տալու աստուածաշնչական սկզբունքը եւ կը քաջալերէ մեզ, որ վստահինք Աստուծոյ խոստումներուն։