«Խնդրեցէ՛ք եւ պիտի տրուի ձեզի. Փնտռեցէ՛ք եւ պիտի գտնէք. Դուռը զարկէք եւ պիտի բացուի ձեզի» (Մտ 7.7):
Մարդիկ շատ անգամ այս համարը կը գործածեն իրենց ուզածները եւ պէտքերը առնելու համար: Սակայն Աստուծաշունչը կը խօսի Աստուծոյ ձեւով փնտռելու մասին:
Յիսուս իր ժամանակը կը տրամադրէր մարդոց փրկութեան համար: Ան կը փնտռէր մարդիկ, որոնք Սատանային կողմէ տանջուած են եւ զանոնք կը բժշկէր:
Դաւիթ եւս կը փնտռէր մարդիկ՝ զանոնք օրհնելու համար: Երկար տարիներ մերժուելէ եւ հալածուելէ ետք, երբ ան վերջապէս իր հանգիստը գտաւ, ան Յովնաթանին ազգականները փնտռեց զանոնք օրհնելու համար:
Մենք նոյնպէս մարդիկը օրհնելու պաշտօնը ունինք եւ պէտք ունինք մեր ունեցած օծութիւնը գործածելու՝ մարդոց կեանքին մէջ բժշկութիւն բերելու համար:
Երբ փոխանակ մեր եսով, փափաքներով եւ պահանջքներով փնտռելու, կը փնտռենք Աստուծոյ կամքին համաձայն, մենք յաջողութիւն պիտի ունենանք: Իսահակ օրհնուեցաւ, որովհետեւ Ան Աստուծոյ սկզբունքներուն համաձայն շարժեցաւ, եւ ոչ՝ մարդկային սկզբունքներուն (Ծն 12.3-4):
Մարդիկ փնտռենք՝ իրենց տալու համար մեր ունեցածը՝ դրամ, ժամանակ եւ սէր: Տուող սիրտին պտուղը օրհնութիւնն է: