Աստուածաշունչը մեզի կը յայտնէ սքանչելի իրականութիւններ, որոնցմով կրնանք մեր հաւատքի կեանքը ամրապնդել եւ շնորհները կիրարկելու փորձառութիւնը վաստկիլ:
ԱւելինՏէր Յիսուսի առաջարկած խօսքը՝ վարդապետութիւնը ընդունողները պիտի ստանային Սուրբ Հոգին, որ իրենց սիրտին մէջ պիտի գործէր «կենսատու ջուրի» գետերու պէս:
ԱւելինԳրծ 19.1-8-ին մէջ կը կարդանք դէպքի մը մասին, որ ցոյց կու տայ, թէ Սուրբ Հոգին բնաւ չի բաւարարուիր, որ դուն Իրեն համար տաճար կոչուիս միայն (տե՛ս Ա.Կր 6.19): Հապա Ան կ'ուզէ, որ Իրմով լեցուած, փոխուած, զօրացած, կեանքի պատգամը ապրող եւ զայն ուրիշին ալ փոխանցող ըլլաս (տե՛ս Բ.Կր 5.17-18):
Աւելին