Ա.Թգ 10.1-ին մէջ, Սամուէլ իւղի շիշը առաւ եւ Սաւուղին գլխուն թափեց: Իւղը խորհրդանիշ է Սուրբ Հոգիի օծութեան եւ Անոր հովանաւորութեան:
ԱւելինԱնցեալ նիւթին մէջ (Անձնական Յարաբերութեան Կարեւորութիւնը) տեսանք, թէ Սամուէլի ծերանալէն ետք ժողովուրդը բոլոր միւս ժողովուրդներուն պէս թագաւոր մը ուզեց: Աստուած գիտէր անոնց թագաւոր ուզելու մղումը եւ ճիշդ իրենց ուզածին պէս թագաւոր մը տուաւ՝ Սաւուղը:
ԱւելինԱստուծոյ հետ անձնական յարաբերութիւնը մեզ կարող կը դարձնէ ընելու այն ինչ որ պէտք է ընենք: Եթէ Աստուծոյ հետ յարաբերութիւն չունենանք, մեր կեանքին մէջ կ'ըլլայ պարապութիւն մը, զոր կը լեցնենք աշխարհին առաջարկած բաներով:
ԱւելինԱնցեալ նիւթին մէջ (Ուխտի Տապանակին Գրաւումը) տեսանք, թէ երբ Փղշտացիները պատերազմ պիտի ընէին Իսրայէլի ժողովուրդին դէմ, Իսրայէլի ժողովուրդը Սելովէն Աստուծոյ տապանակը բերաւ: Ժողովուրդը բարձր ձայնով աղաղակեց եւ երկիրը դղրդաց բայց տակաւին Փղշտացիները յարձակեցան եւ յաղթեցին:
ԱւելինՍամուէլի օրերուն, երբ Հեղի քահանայապետ էր, երկրին մէջ կար կրօնական վիճակ մը, որմէ Աստուած գոհ չէր:
Աւելին«Սամուէլ մանուկը Հեղիին առջեւ Տէրոջը ծառայութիւն կ'ընէր: Այն օրերը Տէրոջը խօսքը հազուագիւտ էր ու յայտնի տեսիլք չկար» (Ա.Թգ 3.1):
ԱւելինԱստուածաշունչը կ'ըսէ, որ երբ Աննա նուիրումով կեցաւ եւ կրցաւ իր դժուարութեան մէջէն Աստուծոյ նայիլ, Աստուած յիշեց Աննան (Ա. Թգ 1.19), եւ Աննային ծնաւ որդի մը՝ Սամուէլը:
Աւելին