Կարեւոր է որ Քրիստոնեան գիտնայ իր առաքելութիւնը եւ կարենայ ենթարկուիլ Աստուծոյ կամքին:
ԱւելինԱյս պատմութիւնը իւրայատուկ է քանի մը բաժիններով: Մեր բուն կեդրոնացումը պիտի ըլլայ Աստուծոյ իշխանութեան վրայ՝ արտայայտուած Քրիստոսով եւ ներկայիս արտայայտուող մեր միջոցաւ:
ԱւելինՄենք որդի ենք (Հռ 8.14) եւ ժառանգորդ (Բ.Կր 5.17): Նոր արարածներ ենք եւ թագաւորներ (Ա. Պտ 2.9) եւ Յիսուսի նման ամէն իշխանութիւն մեզի տրուած է (Մտ 28.19-20: Յհ 1.12): Սակայն պէտք չէ մեր կրցածին համաձայն շարժինք, այլ՝ պէտքին:
ԱւելինԽոնարհութիւնը կրնայ մեզի յատուկ ինքնութիւն մը եւ վարմունք մը տալ եւ իսկական խոնարհութեան կատարեալ օրինակը կը տեսնենք Յիսուսի մէջ:
ԱւելինԾաղկազարդը հռչակումն է մարգարէութիւններուն եւ անոնց կատարումին:
ԱւելինՅիսուսի խաչելութենէն եւ մահէն ետք, մեծ թիւով հաւատացեալներ ընկճուած էին, որովհետեւ մահուան իրականութիւնը զանոնք բռնած էր եւ յարութեան ակնակալութիւնը կորսնցուցած էին:
ԱւելինԱստուածաշունչը կը հաստատէ, թէ մենք նոր արարածներ ենք Քրիստոսով (Բ. Կր 5.17): Սակայն կարեւոր է, որ մեր ինքնութիւնը բարձր պահենք, որպէսզի սխալը չտիրապետէ:
ԱւելինԵլք 12-ին մէջ, Աստուած Մովսէսին կը թելադրէ որ Տիրոջ Զատիկին առթիւ, ժողովուրդը հաւատքի գործ մը կատարէ: Մինչ անոնք այդ հաւատքի գործը կը կատարէին` Աստուած թշնամիներուն անդրանիկները կը սպաննէր:
Աւելին