Քարոզներ
Խօսքը եւ Յայտնութիւնը
Աստուած իր խօսքը մեզի տուաւ նպատակով, որպէսզի Խօսքը ամէն մէկ խոստումի կատարումին համար հսկէ:
Աւելին
Խաչին Զօրութիւնը Աստուծոյ Զօրութիւնն է
Սղ 23-ին մէջ, Դաւիթ կ'ըսէ՝ «Տէրը իմ հովիւս է. ես բանի մը կարօտութիւն պիտի չունենամ: Զիս խոտաւէտ արօտներու մէջ կը պառկեցնէ, հանդարտ ջուրերու քով ինծի կ’առաջնորդէ: Հոգիս կը նորոգէ: Իր անուանը համար արդարութեան ճամբաներու մէջ կ’առաջնորդէ ինծի: Թէեւ մահուան շուքի ձորին մէջ ալ պտտիմ, չարէն պիտի չվախնամ, վասնզի դուն ինծի հետ ես, քու ցուպդ ու գաւազանդ՝ անոնք զիս պիտի մխիթարեն:
Աւելին
Ենթարկում՝ Ընդդէմ Արգելքի - Մտի՛ր Գեթսեմանիդ (Մատթէոս 26.36-46)
Կարեւոր է որ Քրիստոնեան գիտնայ իր առաքելութիւնը եւ կարենայ ենթարկուիլ Աստուծոյ կամքին:
Աւելին
Ժամանակն է Արձակելու (Մատթէոս 21)
Այս պատմութիւնը իւրայատուկ է քանի մը բաժիններով: Մեր բուն կեդրոնացումը պիտի ըլլայ Աստուծոյ իշխանութեան վրայ՝ արտայայտուած Քրիստոսով եւ ներկայիս արտայայտուող մեր միջոցաւ:
Աւելին
Ի՛նչ Կրնամ, Ի՛նչ Պէտք Է
Մենք որդի ենք (Հռ 8.14) եւ ժառանգորդ (Բ.Կր 5.17): Նոր արարածներ ենք եւ թագաւորներ (Ա. Պտ 2.9) եւ Յիսուսի նման ամէն իշխանութիւն մեզի տրուած է (Մտ 28.19-20: Յհ 1.12): Սակայն պէտք չէ մեր կրցածին համաձայն շարժինք, այլ՝ պէտքին:
Աւելին
Խոնարհութիւն
Խոնարհութիւնը կրնայ մեզի յատուկ ինքնութիւն մը եւ վարմունք մը տալ եւ իսկական խոնարհութեան կատարեալ օրինակը կը տեսնենք Յիսուսի մէջ:
Աւելին
Յարութեան Յաղթութիւնը՝ Քրիստոսով
Յիսուսի խաչելութենէն եւ մահէն ետք, մեծ թիւով հաւատացեալներ ընկճուած էին, որովհետեւ մահուան իրականութիւնը զանոնք բռնած էր եւ յարութեան ակնակալութիւնը կորսնցուցած էին:
Աւելին
Ընտրութիւնդ Կենսական է
Աստուածաշունչը կը հաստատէ, թէ մենք նոր արարածներ ենք Քրիստոսով (Բ. Կր 5.17): Սակայն կարեւոր է, որ մեր ինքնութիւնը բարձր պահենք, որպէսզի սխալը չտիրապետէ:
Աւելին
Զատիկը՝ Հաւատքով
Ելք 12-ին մէջ, Աստուած Մովսէսին կը թելադրէ որ Տիրոջ Զատիկին առթիւ, ժողովուրդը հաւատքի գործ մը կատարէ: Մինչ անոնք այդ հաւատքի գործը կը կատարէին` Աստուած թշնամիներուն անդրանիկները կը սպաննէր:
Աւելին