Աստուծոյ հետ մեր ուխտը Քրիստոսով մեծ օրհնութիւն է. կը տարածուի մեր հոգեւոր եւ մարմնաւոր կեանքի բոլոր մարզերուն մէջ եւ կը ծածկէ զանոնք: Մեզ կը բարձրացնէ, որպէսզի ժառանգենք երկիրը եւ ըլլանք օրհնութիւն աշխարհին՝ ամէն բանի մէջ:
ԱւելինՅհ 4.43-54-ին մէջ կը տեսնենք հաւատք մը, որ թէեւ շատ գիտութիւն չունի, բայց կատարեալ հնազանդութիւն ունի: Կը նկատենք նաեւ, թէ Յիսուս կը գնահատէ այդ հաւատքը եւ կ'արտօնէ, որ այդ բժշկութիւնը տեղի ունենայ:
ԱւելինԳրծ 1.8-ին մէջ կը կարդանք. «Բայց երբ Սուրբ Հոգին իջնէ ձեր վրայ, զօրութեամբ պիտի լեցուիք [...]»:
Աւելին«Եւ մենք բոլորս ալ, [...] բաց երեսով Տիրոջ փառքը կ'արտացոլացնենք [...]» (Բ.Կր 3.18):
Աւելին«Եղբայրնե՛ր, մեր Տիրոջ Յիսուս Քրիստոսի անունով կոչ կ'ուղղեմ ձեզի, որ բոլորդ միաբանիք, եւ պառակտումներ չըլլան ձեր մէջ. այլ միանաք եւ ըլլաք մէկ միտք, մէկ խորհուրդ»: (Ա.Կր 1.10)
ԱւելինԲնաբան Գրծ 28.1-10 Այս պատմութիւնը մեզի կը սորվեցնէ, թէ մեր շուրջը շատ բաներ կրնան պատահիլ, որոնք սխալ կը թարգմանեն մեր ինքնութիւնը, բայց մենք պէտք է կապուած մնանք մեր Քրիստոնէական ինքնութեան:
ԱւելինԳրծ 21.1-16-ին մէջ կը կարդանք երեւոյթի մը մասին, որ մինչեւ այսօր յաճախ կը տեսնուի եկեղեցիներու մէջ եւ անոր պատճառով հաւատացեալներ եւ ոչ-հաւատացեալներ անորոշ կամ շփոթի վիճակի մը մէջ կ'ըլլան եւ շատ անգամ սխալ ձեւով կը վարուին:
ԱւելինԳրծ 19.1-8-ին մէջ կը կարդանք դէպքի մը մասին, որ ցոյց կու տայ, թէ Սուրբ Հոգին բնաւ չի բաւարարուիր, որ դուն Իրեն համար տաճար կոչուիս միայն (տե՛ս Ա.Կր 6.19): Հապա Ան կ'ուզէ, որ Իրմով լեցուած, փոխուած, զօրացած, կեանքի պատգամը ապրող եւ զայն ուրիշին ալ փոխանցող ըլլաս (տե՛ս Բ.Կր 5.17-18):
ԱւելինԳրծ 8.4-25-ին մէջ կը տեսնենք, թէ Աւետարանը կը քարոզուի Սամարիայի մէջ:
Աւելին