Յովհաննէս առաքեալ յատուկ բանաձեւ մը կ'որդեգրէ խոստացուած փրկիչը՝ Յիսուս Քրիստոսը եւ Անոր աստուածութիւնը ներկայացնելու համար:
ԱւելինՂեւտացւոց Գիրքի քսանհինգերորդ գլուխը մեզի կը յստակացնէ, թէ ամբողջ երկիրը Տիրոջ կը պատկանի եւ մարդիկ պանդուխտ են անոր վրայ: Երբ մարդիկ երկրի մը մէջ կ'ապրին Տիրոջ կանոններուն համաձայն, պիտի ըլլան ապահով ամէն տեսակի պատուհասներու դէմ:
ԱւելինԾառայել բառը Աստուածաշունչին համաձայն միայն գործ մը ընել չէ, հապա՝ եբրայերէն «աֆվատ» բառն է (Strong’s Enhanced Lexicon), որ կը նշանակէ պաշտել:
ԱւելինՂեւտացիներուն գիրքին մէջ Սուրբ Հոգին Մովսէսի միջոցաւ պատուիրած էր, որ Իսրայէլ սուրբ կեանք ապրէր:
ԱւելինՄովսէս Տիրոջ պատուիրած բոլոր բաները կատարելէ ետք, կազմեց Վկայութեան Խորանը եւ սկսաւ լուացուելով պատրաստելու եւ զոհերը մատուցանելու գործը (տե՛ս Ելք 40.1-33):
Աւելին(Բ.Մն 7.1) Երբ Սողոմոն իր աղօթքը վերջացուց, երկինքէն կրակը եկաւ եւ զոհը լափեց:
ԱւելինԾառայութեան դաշտին մէջ, կարեւոր է հնազանդութիւն եւ հաւատարմութիւն ունենալ: Յիսուս քայլ առ քայլ Հայր Աստուծոյ հետ քալեց եւ մենք ալ կարեւոր է որ նոյնը յանձն առնենք:
ԱւելինԵփ 6.12 - «[…] Մեր պատերազմը մարդոց հետ չէ, այլ՝ երկինքի տակ գտնուող չար ոգիներուն, իշխանութիւններուն եւ պետութիւն¬ներուն, այս խաւար աշխարհի տիրակալներուն դէմ» (շեշտադրումը՝ մեր կողմէ):
Աւելին